در زمان اشتغال هر روز سر یک ساعت مشخص بیدار شده و مثل
همیشه، بعد از آماده شدن و صرف صبحانه به سوی محل کار عزیمت
می نمائیم. حال بعد از سالیان دراز که به سن بازنشستگی
رسیده ایم، به ناگهان با یک برگه ابلاغ بازنشستگی، در شوک وارد
شده و مثل اینکه یک سطل آب یخ بر روی سرمان سرازیر می شود.
و پس از این واقعه است که دیگر، عنان زندگی از کف خارج میشود و
بعد از خانه نشینی، دیگر هیچ رمقی برای ادامه زندگی و حتی در
بعضی از مواقع، ادامه نفس کشیدن وجود ندارد.
در برخی از موارد، با فرد بازنشسته که مذاکره می کردم، و به ایشان
نحوه گذراندن این دوران را مطرح می نمودم، بعضی از این عزیزان،
متأسفانه دیگر نمی خواستند کاری انجام دهند و تمام توجیه آنها این
بود که ما دیگر کار خود را انجام داده ایم و مشخص است که اگر
همین روال در پیش گرفته شود، فرد بازنشسته، که از کار فارغ شده،
بمرور از زندگی نیز فارغ می شود. اما چه شده که فردی که آنچنان
هر روز به صورت مرتب مشغول کار و تلاش بود، به یکباره و فقط با یک
برگه، چنین تغییرات عظیمی در زندگی و ساختار او صورت می گیرد.
مگر همین فرد نبود که موفقیتهای بیشماری در محل کار، برای خود و
دیگران رقم زده بود؟
مگر همین فرد نبود که تلاشهایش، باعث بهبود بهره وری در محل کار
و زندگی خود شده بود؟
مگر همین فرد نبود که اهداف و برنامه های محل کار توسط ایشان
تعیین و پیگیری می گردید؟
و دهها، مگر و اما و چرا
اما براستی چه شده است که فرد بازنشسته دیگر حاضر نیست به
خودش نیز کمک نماید تا زندگی شاد و با نشاطی داشته باشد. ما
در این مقاله بر آنیم که به این بحث نظری بیفکنیم.
پس با ما همراه باشید.
کمک به خود چیست؟
در ابتدا باید تعریفی از کمک به خود داشته باشیم:
انسان معصوم متولد می شود اما راهش از همان لحظه های اول
منحرف می شود و دوباره باید خودش را خلق بکند – انسان تنها
موجودی است که بعد از تولدش باید خودش را خلق کند و اگر موفق
به این کار شد دست به هر کاری بزند مبارک است – زیرا خودجوش
است نورش را از خودش می گیرد و هر عمل خودجوشی کیفیت دارد.
پس بنابر این هیچکس جز خود فرد نمی تواند خودش را دوباره خلق
کند. بدین دلیل است که هیچ فردی نمی تواند به دیگری تا خودش
نخواهد کمک کند.
چرا باید به خودمان در دوران بازنشستگی کمک کنیم؟
در دوران بازنشستگی، نیز بعضی از عزیزان، فکر می کنند که با
بحرانی روبرو گردیده و در بعضی از مواقع کلاً با زندگی وداع می کنند
و اکثراً خانه نشینی یا پارک نشینی را برمی گزینند. این انتخاب ها،
می تواند شروع یک دور تسلسل باطل را به همراه داشته باشد. زیرا
که هر چه خانه نشینی ادامه دار باشد و شما نخواهید که از
تخصص ها و توانائیهایتان استفاده نمائید، به همان نسبت نیز از
تخصص ها و توانائیها و بالنتیجه، اعتماد به نفس و سلامتی تان نیز
کاهش می یابد.
پس بهتر است که هر چه سریعتر، یک سد مقاوم در برابر این دور
تسلسل ایجاد کرده و خود را مجدداً خلق نمائیم و به خودمان کمک
کنیم که زندگی جدید و پر ازنشاط و شادابی همراه با سلامتی
داشته باشیم.
چطوری به خودمان در دوران بازنشستگی کمک کنیم؟
اقدامات بیشماری را می توان ذکر نمود، در اینجا به چند مورد از آنها
اشاره می نمائیم:
- – اول باورکنید که در این جهان تنها نیستید و معبودی که شما را
- آفریده، شما را تنها نگذاشته و همچنان دستان شما، را گرفته
- است، لکن این شما هستید که با افکارتان، جلوی حس گرفتن
- دستان خود توسط معبود را نادیده گرفته اید.
- – شما باید به چیزهائی که دارید، بیش از چیزهائی که ندارید،
- فکر کنید.
- – شکر گزار نعمتهایی باشید که خداوند به شما عطا نموده است.
- – اتفاقات در گذشته، هیچ ربطی به اتفاقات در آینده ندارد، مگر
- آنکه شما آنها را به هم متصل نمائید.
- – روبرو شدن با مشکلات، باعث رشد و پیشرفت دو چندان میشود.
- – به هر مسئله ای به اندازه همان مسئله اهمیت بدهید، نه بیشتر
- – اجازه دهید، مشکلات و مسائل در پیش روی شما، قدم بزنند،
- وارد آنها نشوید.
- – تجربه شکست، می تواند پیروزی آینده را برای شما رقم بزند.
- – شما با تجربه ای که دارید، می توانید با انواع مشکلات روبرو
- شده و آنها را حل نمائید.
- – شما می توانید احساسات مختلف(غم و شادی) را برای مدتی
- کوتاه تجربه کنید
- – شما همان فردی بودید که تا کنون، موفقیتهای بسیاری
- داشته اید، این موفقیتها می تواند تکرار گردد.
- – همه چیز می گذرد، پس این نیز می گذرد.
- – خود را از هم نشینی با افراد منفی برحذر دارید.
- – خود را مقید کنید که با افراد مثبت ارتباط داشته باشید.
- – خنده بر هر درد بی درمان دواست.
- – تصمیمات مهم زندگی را خودتان بگیرید.
- – خشمگین شدن، تنها شما را نابود می کند نه علت خشم را.
- – به کودک درونی اجازه رشد و بازی دهید.
- – اتفاقات، اتفاقی رخ نمی دهند، هر کدام برای خود حکمتی دارند.
- – تغییرات به صورت جزئی رخ میدهند
- – نیاز شما به افراد، تنها در افکار شماست، نه در اعمال شما
- – از مقایسه خود با دیگران اجتناب و با خود مسابقه بگذارید.
- – از واژگان مثبت استفاده کنید، تا راه حلها، به شما گفته شود.
- – زندگی مجموعه ای از انتخاب های شماست، پس نگاه کنید
- که چه چیز را انتخاب می کنید.
اگر نمی خواهید با عینک مثبت اندیشی به مسائل نگاه کنید، کافی
است، حداقل با عینک بدون شیشه در دوران بازنشستگی به مسائل
نگاه کنید تا مسائل را به همان شکل که هستند بیابید و در جهت
حل آن ها قدم بردارید.
پس همین الان شروع به تغییر نگرش و کمک به خود در این دوران
بازنشستگی نمائید. و آنگاه فواید این کمک کردن را سریعاً دریافت
می نمائید.
