با مسئول امور بازنشستگی اداره که صحبت می کردم، ایشان اظهار
می داشت که حدود 10 سال در این شغل مشغول خدمت است، و
همه ساله تعدادی از افراد بدلیل اتمام زمان اشتغال پیشکسوت
(بازنشسته) می شوند، و ایشان که فردی منظم و خوب است، بخاطر
اینکه استرس این حکم پائین بیاید، معمولاً از یکسال جلوتر، چند وقت
یکبار، علائم را به فردی که در شرف پیشکسوتی(بازنشستگی) است،
میرساند. علیرغم این علائم، ایشان اظهار می داشتند تنها 1% از
افرادی که حکم ابلاغ پیشکسوتی(بازنشستگی) به ایشان تحویل
می شد، از این وضعیت شاد و خندان بودند و بقیه، مثل اینکه یک
سطل پر از آب یخی بر روی سر آنان ریخته شود، در لاک خود
فرو رفته و اظهار ناراحتی خود را به خوبی نشان می دهند.
براستی چرا این گونه است، در صورتی که در کشورهای دیگر،
فرد با گرفتن این حکم، جشن بزرگی برای خود بر پا می نماید،
زیرا که توسط سیستم، امکانات فراوانی برای آنان تعبیه شده است
و فرد با گرفتن این حکم، اجازه استفاده از این امکانات را دریافت
می دارد.
حالا باید از آن 99% پرسید، که چرا دریافت این حکم چنین
سنگین و ناراحت کننده است؟
و آن 1% منتظر چه اتفاقی بودند، که با گرفتن حکم، اظهار
خوشحالی می نمودند؟
آیا براستی این حکم پیشکسوتی(بازنشستگی) است که ما را دچار
چنین دگرگونی می سازد، یا عملکرد ما در طول زمان اشتغال و
عدم برنامه ریزی برای چنین روزی سبب این دگرگونی شده است؟
آیا برای اینکه به این دره سقوط نکنیم، راهی وجود دارد؟
ما در این مقاله بر آنیم که به این دگرگونی نظری بیفکنیم و آن
را مورد بررسی قرار دهیم.
دره افسردگی چیست؟
دره به شکاف ما بین دو کوه گفته می شود که فاصله بین دو کوه
را پر می نماید.
و مشخص است که دره افسردگی بعلت اینکه افرادی که وارد این
فضا می شوند، به سختی می توانند خود را با شرایط منطبق نمایند،
این لقب به این وضعیت از طرف بعضی نفرات، اختصاص یافته
است.
یکی از کارشناسان جامعه شناس در این باره گفته است که شخص
به محض ورود به این دوران، بعلت مسائل اقتصادی، مسکن،
جسمی و … دچار افسردگی شده و به دره افسردگی سقوط می نماید.
آیا به واقع چنین دره ای وجود دارد؟
دره افسردگی، یا همان افسردگی خودمان، وضعیتی است که
شخص بعلت های گوناگون وقتی که شرایط بر وفق مراد نباشد،
وارد آن شده و در برخی مواقع، امکان عبور از آن مهیا نیست.
حال اگر وارد این دره شویم، چطور. آیا واقعا امکان عبور از این
دره وجود ندارد.
چرا باید از دره افسردگی دور حذر نمائیم؟
همانطور که خودتان می دانید، پیشگیری همیشه بهتر و کم هزینه تر
از درمان است. اگر ما بتوانیم به طرق های مختلف، به دره
افسردگی وارد نشویم، یا طوری مسیر خود را تعیین نمائیم، که این
دره در حاشیه راه ما قرار گیرد، به مراتب از کسانی که در سر
راه خود، به این دره وارد می شوند و بعضی از افراد حاضر نیستند
از این دره خارج شوند، زندگی راحت تر و شاد و با نشاط تری
را تجربه می نمایند.
پس تا می توانیم باید سعی کنیم که داخل این دره نشویم، چون
همانگونه که در مقالات قبل و کتاب “الهی پیر شی” عنوان نمودم،
افسردگی کلید ورود بیماری های به بدن است، و اگر کسی وارد
افسردگی گردد، باقی بیماری ها هم فضا را مساعد دیده و به این
بدن وارد می شود. لذا عقل سلیم حکم می کند که تا می توانیم
جلوی ورود بیماری ها را به بدن بگیرم و در مرحله اول باید از
ورود خودمان به دره افسردگی جلوگیری نمائیم.
حال چگونه باید این کار انجام گردد.
چطوری می توان شادی و نشاط را به دوران پیشکسوتی
(بازنشستگی) دعوت نمود؟
کافی است که در ابتدا این دره مخوف را شناسائی نموده و با
راه کارهای ارائه شده در کتاب و مقالات اینجانب که در سایت
هست، مراجعه نمائید.
اهم موضوعات آن عبارت است از: توکل بر خدا داشتن و ایمان
و اعتقاد به ذات احدیت، میتواند ما را در دوران پیشکسوتی
(بازنشستگی) از سقوط به این دره برحذر دارد.
ورزش کافی مناسب وضعیت فعلی خود داشته باشیم و تغذیه سالم
و مقوی و متناسب با وضعیت جسمی و روحی خود استفاده نمائیم.
از بیکاری در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) شدیداً خودداری نمائیم
و برای خود کاری متناسب با وضعیت خود مهیا نموده و در صدد
انجام آن برآئیم.
در راستای غنی سازی اوقات فراغت خود، به بهترین شکل ممکن،
برآمده و از این زمان بدست آمده، استفاده لازم را ببریم. و تا حد
امکان در کارهای اجتماعی و فرهنگی عمومی، مشارکت داشته باشیم.
از بمب های انرژی، خنده و نوه استفاده مناسب و بهینه را ببریم و
در هر زمان، خنده را از لبان خود دور نسازیم.
امیدوارم از همین امروز سعی نمائید، که پایتان به دره افسردگی
باز نشود، یا اگر به این دره سقوط نمودید، بدانید که این هم بخشی
از راه است، و قرار نیست مقصد باشد، باید سریعاً از آن خارج
گردید تا لطمات جبران ناپذیری بر شما وارد نشود.
