در یکی از سمینارهایی که حضور داشتم، مدرس در هنگامی که
می خواست وضعیت ما را تشریح نماید، عکس قایقی را نشان داد
که در دریا پیش میرفت و اعلام داشت که زندگی ما نیز به مانند
قایق است که در دریائی به راهی میرود و اینکه از کدام طرف
برود، توسط خود ما صورت میگیرد و در دریا، باد و طوفان نیز
هست، اینکه آنها به ما آسیب برسانند یا اینکه ما را در رسیدن به
مسیر یاری بدهند، بستگی به ما و مهارت های ما دارد، که چگونه
می توانیم از آنها استفاده نمائیم.
اگر باد موافق است، باید بادبان ها برافراشته و از انرژی باد، برای
رسیدن هر چه سریعتر به مقصد استفاده نمود و اگر باد مخالف باشد،
باید بادبان ها را جمع نموده و اجازه دهیم با نیروی موتور، قایق به
سمت جلو هدایت شود.
قایق زندگی چیست؟
حال واقعاً فرض کنید که زندگی مانند این قایق است. و اثرهائی که
قایق در آب و پشت سر قایق میگذارد، همون گذشته است که مسلم
است شما هیچوقت نمی توانید اثر آن را تغییر دهید.
حال سئوال این جا است، که آیا آن کف های پشت قایق می تواند در
مسیر قایق تأثیر گذار باشد و مسیر رو به جلو قایق را منحرف یا کج
نماید؟ مطمئناً جواب شما نیز به این سؤال منفی است. پس گذشته ما
نمی تواند بر روی آینده ما تأثیر گذار باشد، مگر اینکه خود بخواهیم.
و مشخص است که شما ناخدا و کاپیتان این قایق هستید که تنها این
قایق با دستور شما و اعمال شما به حرکت در خواهد آمد. و شما
سکان دار این قایق نیز هستید.
حال اگر سکان قایق را رها کنی، در دریا به هر سمتی که موج ها
آن را هدایت نماید حرکت نموده و در موقع طوفان نیز حتماً واژگون
خواهد شد.
این سکان نیز اهداف و برنامه های شما هستند که می توانید آن ها
از پیش در دست بگیرید و قایق زندگی خود را به سمت مقصد
هدایت نمائید.
چرا باید قایق زندگی را نرم و سبک به جلو برانیم؟
قایقت را،
نرم و سبک
در مسیر آب
با شور و شادی
با خوشحالی و شادمانی
که زندگی رویایی بیش نیست…
بدون اینکه نگرانی و ترسی در دل داشته باشیم دل به این دریای
بیکران خداوندی داده و به خدای خود اعتماد کامل می نمائیم و قایق
خود را نرم و سبک در مسیر درست به حرکت در خواهیم آورد.
و به این مسأله باید توجه داشته باشیم در حالی که ما سوار بر قایق
خود هستیم، تنها می توانیم قایق خود را به سمت هدف، هدایت نمائیم
و قایق نفرات دیگر، توسط خود آنها باید هدایت شود، نه توسط
فرامین شما.
زمانی که زندگی دیگران را تحت نظر می گیریم، و در مورد آنها
به قضاوت و داوری می پردازیم، در حقیقت می خواهیم بر روی
نواقص و معایب خود سرپوش بگذاریم. پس لطفاً اجازه دهید، دیگران
به میل خود، قایق زندگی خود را هدایت نمایند.
چطوری می توانیم بدون اینکه با دیگران رقابت نمائیم، قایق
زندگی را به جلو برانیم؟
این زندگی که در آن قرار گرفتیم و به مانند قایقی در دریا شناور
است، تنها کافی است که به جلو رانده شود و در مسیر قرار بگیرد
و اینکه دیگران با چه سرعتی و در چه جهتی در حال عبور از این
دریا می باشند، برای ما سودی ندارد. در این مسیر، قایق ها همه
به مقصد خواهند رسید، لکن مسیر و جهت بسیار مهم و ضروری
است و آن چیزی که در این قایق مهم نیست، سرعت رسیدن مهم
است. در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) که سرعت انجام کارها
در بعضی مواقع کمی کند می شود، بهتر است که ما فقط مراقب
این باشیم که قایق مان در مسیر درست و جهت درست قرار دارد،
و اینکه با سرعت آرام و مطمئن به سمت هدف حرکت نمائیم تا
سرنشینان این قایق که خود ما هستیم، بتوانیم در آسودگی طی
طریق نمائیم.
حال چه باید کرد؟
قایق زندگی تو
یا سرجایش می ماند
یا با هر بادی
به بیراهه خواهد رفت
تنها زمانی که خیلی مهمه، زمان حال هست، دقیقا زمانی که سکان
و کنترل قایق رو بدست گرفتی، تو حتی از آینده هم بیخبری قایق هر
لحظه امکان داره با تلاطم دریا مواجه بشه
تنها زمانی که تو داری دقیقا همین زمان و همین الان هست
خوب در مورد زندگیت فکر کن. و عمل کن.
الان.