خدمت به خود از خیلی وقت ها قبل به دست فراموشی

سپرده شده است.

دقیقاً از چه زمانی؟

از زمانی که به فرد دیگری دلبسته شده و زندگی

جدیدی را با فرد جدید، آغاز می نماییم.

از همان زمان، دیگر خود را دیدن به خاطرات پیوسته و

از آن به بعد “دیگران” جای “خود” را در ذهن و فکر 

می گیرد و اکثریت اعمال و رفتار ما به دیگران تخصیص

می یابد.

و از زمانی که در محلی(اداره، کارخانه، کارگاه، سازمان

و …) مشغول به کار و فعالیت می گردیم، فعالیت و اهداف

محل کار نیز جای اهداف شخصی را گرفته و فکر و ذهن

را به سمت خود کشیده و حتی در زمانی که با خانواده

هستیم، نیز افکار و کارهای محل کار رهایمان نمی کند.

و به زمانی می رسیم که حکم پیشکسوتی(بازنشستگی)

را در دستان ما می گذارند و ما را راهی منزل می نمایند.

در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) عده ای از عزیزان،

دیگران را از فکر و ذهن خود بیرون رانده و خود را جایگزین

آنها می نمایند و به فعالیتهای مورد علاقه خود مشغول

می گردند.

لکن اکثریت این گنجینه های نیروی انسانی، با توجه به

شرایط ویژه ای که برایشان بوجود می آید، همچنان دیگران

را در سرجای خود قرار داده و برای تأمین معاش و راحتی

و آسایش خانواده و اطرافیان تلاش می نمایند.

حال سئوال این است که این تلاش برای دیگران تا چه

زمانی باید ادامه یابد؟

آیا تا پایان زندگی، نباید به فکر خود باشیم و همیشه

دیگران(خانواده، فرزندان، اطرافیان و …) باید جامعه هدف

ما باشند.

در این مقاله بر آنیم که با نگاهی به وضعیت خود موارد

را بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم.

پیشنهاد می شود مقاله ثبت لحظات در دوران

پیشکسوتی(بازنشستگی) را نیز مطالعه فرمائید.

خدمت به خود چیست؟

تعریف کلاسیک خدمت عبارتست از کالایی غیر مادی

و غیر قابل لمس، که مالکیت و دارایی به همراه ندارد

و قابل ذخیره یا جابجایی نیست.

معمولا در لحظه مصرف به وجود آمده و بعد از مصرف

از میان می رود.

خدمات به هرگونه فعالیت یا مزیت گویند که از یک

طرف به طرف دیگر ارائه می‌شود و لزوماً نامحسوس

است و مالکیت چیزی را به دنبال ندارد.

خدمت به خود نیز شامل کلیه فعالیتهائی می شود

که شخص و فرد تنها و تنها برای سلامتی، شادی،

نشاط و شادابی و علاقه خود انجام می دهد.

چرا خدمت به خود، در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی) از اهمیت ویژه ای برخوردار است؟

در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) با بسیاری از

عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) که مصاحبه نمودم و

با من در تماس بودند، اکثراٌ از مسائل و مشکلات

همسر، فرزندان و خانواده خود می گفتند و پس از

کلی کلنجار رفتن با آنها، این عزیزان حاضر می شدند

که از مسائل خود نیز پرده بردارند.

اگر گنجینه های نیروی انسانی بدانند که اول باید به

خود رسیدگی نمایند و سپس خانواده و اطرافیان را

مدنظر خود قرار دهند، می توانند به خود بیشتر از قبل

رسیدگی نموده و محافظت نمایند.

مقاله رهائی از بیماری با ندای درون در دوران

پیشکسوتی(بازنشستگی) را نیز مطالعه نمائید.       

چطوری می توان در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی) به خود خدمت نمود؟

خدمت به خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

به نظر نگارنده از سلامتی شروع می شود، و به

فعالیت های اقتصادی و فعالیت هایی برای تفریح و

شادی خود خاتمه می یابد.

در جهت خدمت به خود، می توان خدمت به روح خود،

خدمت به جسم خود را در برنامه های خود داشته باشیم.

۱ خدمتگزاری به جسم خود در دوران

پیشکسوتی(بازنشستگی):

واضح و روشن است که هر شخصی دارای سر،

چشم، گوش، بینی، دهان،گردن، سینه، کمر،

شکم، پا، انگشت و سایر اعضای ظاهری بیرونی

است. و این را هم می دانیم که هر انسانی دارای

یک سری اعضای داخلی مثل : قلب، کلیه، شش،

کبد، مغز، رگ، عصب و غیره است.

خدمت به اعضای بیرونی در دوران

پیشکسوتی(بازنشستگی):

برای خدمت به اعضای بیرونی در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی) با به دو صورت اقدام نمود:

یکی برطرف کردن احتیاجات و لوازم مادی،

دیگری برطرف کردن احتیاجات معنوی است.

با تهیه پوشش مناسب برای جسم خود اولین قدم

را برای خدمت به خود برداشتیم.

خدمت بعدی که می توان به جسم خود ارائه داد،

تغذیه است.

تغذیه شامل: حمام کردن(لامسه)، غذا خوردن(جسم)

و خوابیدن(روح) است.

اما بحث خدمت گذاری به خود در زمینه جسم چیزی

فراتر از حمام و غذا خوردن و خوابیدن است.

حمام بخش کوچکی از نظافت و بهداشت است

که در حق خود روا میداریم. از جمله راههای دیگر

بهداشت و نظافت که خدمت به جسم خود است،

دفع موهای زائد بدن، گرفتن ناخن انگشتان پا و دست،

شستن لباسهایی که می پوشیم به خصوص لباسهای

زیر، دوری کردن بدن خود از هر گونه آلودگی یا عواملی

که سبب زخم و آسیب و ناهنجاری در جسم می شوند و … .

انجام دادن حرکات موزون با دست و پا و اعضاء بدن که

به آن نرمش و در سطح بالاتر ورزش می گویند،

از دیگر خدمات به خود است.

نرمش و ورزش برای سلامت نگهداشتن نه تنها جسم

بلکه روح و روان هم بسیار مؤثر است.

حفاظت و نظافت و سالم نگهداشتن پوست و مو و

ناخن و دندان ها و تمام اعضای بیرونی مثل چشم و

گوش و دهان و بینی و دست و پا و … از مهمترین

خدمتگزاری یک شخص به خود می باشد.

خدمت به اعضای درونی در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی):

و اما خدمتگزاری به اعضای درونی کمی مهمتر از

خدمت گذاری به اعضای بیرونی است.

 مهمترین عواملی که در سلامتی و صحت این اعضا

دخالت دارند، عبارتند از : تغذیه سالم، ورزش، رعایت

بهداشت و نظافت، حتی عواملی چون محبت و

اخلاق درست و … .

عواملی هم باعث اختلال در این اعضاء حیاتی

می شوند، عبارتند از : استفاده از مخدرها و مشروبات،

پرخوری بی رویه و تغذیه ناسالم، تحرک نداشتن و

دوری از ورزش، رعایت نکردن بهداشت و نظافت و … .

 ۲ خدمتگزاری به روح در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی):

در دین اسلام و کتاب مقدس قرآن و سخنان بزرگان

نبی و ائمه اطهار، از تمام صفات و خصوصیات و رفتارها

و آداب و اخلاق و افکار و تصورات و ذهنیات و … انسان،

سخن های فراوانی بیان شده است. صفات و خصوصیاتی

چون : مهربانی، بخشندگی، صداقت، فداکاری، وفاداری،

ایثار، پاکی، نجابت، عفت، جوانمردی، خوش بینی،

خودباوری، امید، توکل و …. .

غیر از این صفاتی که بیان شد، که بی شک سرچشمه

و منشأ آنها روح است، عوامل و کارهایی هم در نظر گرفته

و در احکام و قوانین مذهبی بیان شده است تا فرد

از این طریق بتواند به روح خود خدمت کند. از جمله این

کارها می توان به : نماز خواندن، روزه گرفتن، قرآن خواندن،

زیارت اهل قبور بالاخص زیارت مراقد مطهره و پاک انبیاء

و ائمه اطهار و …. .

شخص برای خدمتگزاری واقعی به خویش، باید این

اعمال را انجام دهد، تا به خویشتن احترام گذاشته

باشد و خود را به واسطه آنها از شر و گزند هر بدی

و پلیدی در امان نگه دارد.

وقتی شخص موفق به خدمتگزاری به روح و جسم

خود بشود، بی شک یکی از بهترین خدمتگذاران به

دیگران و خانواده و جامعه خواهد شد. چنین شخصی

بی هیچ شکی، نمونه و الگوی خدمت گذاری برای

خود، دیگران و از همه مهمتر خالق یکتا خواهد بود.

اگر این مقاله برای شما مفید بود،

آن را به دیگر عزیزان خود نیز هدیه نمائید.