بازیگر یا تماشاگر بودن در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) چیست؟
بازیگر یا تماشاگر بودن در زندگی و مخصوصاً در
دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) می تواند
تعیین کننده وضعیت زندگی شما در این دوران
می باشد.
در سمیناری که در خدمت یکی از اساتید به نام وطن
عزیزمان (استاد دکتر علیرضا سلیمی)بودیم،
ایشان به خوبی فرق بازیگری و تماشاگر بودن در
زندگی را بیان فرمودند.
من هم با کسب اجازه از محضر این استاد فرهیخته،
صلاح را بر آن دیدم که از آن در جهت، عزیزان
پیشکسوت(بازنشسته) استفاده لازم را بنمایم.
چرا در یک زمین مسابقه، 10 نفر بازی می کنند
و 100 هزار نفر تماشاگر وجود دارد؟
چرا یک برنامه تلویزیونی، 5 بازیگر دارد و
50 میلیون نفر تماشاگر؟
چرا اکثراً ما فقط دوست داریم، موفق ها را ببینم
و تشویق کنیم؟
ما در این مقاله بر آنیم که به مقوله بازیگری
و تماشاگری در زندگی و مخصوصاً در دوران
پیشکسوتی(بازنشستگی) نگاهی دیگر بیندازیم.
پس با ما همراه باشید.
پیشنهاد می شود، مقاله فرصت ها مثل ابر
سریع می گذرند را نیز مطالعه فرمائید.
تماشاگر بودن به چه معناست؟
تماشاگر در لغت نامه دهخدا به معنای نظاره گر
و بیننده معنی شده است.
تماشاگر کسی است که تنها نظاره گر، بقیه افراد
هستند که مشغول کار و تلاش و فعالیت هستند.
تماشا تنها تماشای فیلم نیست، تماشای بازی نیست،
تماشای تمام چیزهائی است که دَربِدَر به دنبالش
هستید(مثل سلامتی، عرفان، خانه های گرانقیمت،
ماشین های گرانقیمت و ….)
متأسفانه حدود 99% افراد هر جامعه، تماشاگر هستند.
بازیگر بودن به چه معناست؟
بازیگر در لغت نامه معین، به معنای 1 – هنرپیشه .
2 – بازیکن . 3 – مجازاً نیرنگ باز، فریب کار. آورده
شده است.
و به 1% افرادی اطلاق می گردد که خواستند
و به اهدافشان رسیدند
و از مسیر نیز لذت کافی برده، و بهای رسیدن
به خواسته را نیز پرداختند.
یک نکته اصلی این است که بازیگر بودن بسیار سخت است.
مقاله دنبال مروارید درون خود باشید را از
دست ندهید
چرا دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) بجای
تماشاگر بودن، باید بازیگر زندگی خود باشیم؟
در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) که عده ای،
عقیده دارند، شرایط برایشان کمی سخت تر و
متفاوت تر میگردد، گنجینه های نیروی انسانی
می بایست به جای اینکه تماشاگر باشند که ببینند
دیگران و بقول خودشان روزگار، چگونه ایام را برایشان
برنامه ریزی می نماید، خود باید دست به کار شده،
و آینده خود را بسازند.
در این راه باید مهارت آموخته و با تمرین، بجای اینکه
تنها تماشاگر، باشند، خود به یک بازیگر ماهر و قهار
تبدیل گردند که بقیه آرزوی دیدن بازی زندگی این
فرهیختگان را داشته باشند.
چطوری می توان در دوران پیشکسوتی
(بازنشستگی) بازیگر زندگی خود باشیم؟
همانگونه که می دانید، هر فردی با یک اثر انگشت
متفاوت به دنیا آمده که در کل دنیا، بی نظیر و
تک است. و باز هم بد نیست که بدانیم که هر
شخصی، استعداد خاصی نیز دارد، که آنهم در
کل دنیا بی نظیر است و مقرر است که هر کدام
از ما، آن استعداد را یافته و در آن استعداد، تک و
منحصر به فرد گردیم.
همانگونه که میدانید هر بازیگری با خصلتی معروف
و شناسائی می گردد:
هر بازیگر، با چیزی معروف می شود:
نیوتن با نگاه متفاوتش شناخته می شود
رونالدو با فوتبال شناخته می شود
حافظ با اشعارش شناخته می شود
شجریان با صدایش شناخته می شود
شما با چه چیزی شناخته می شوید؟
راه کارهای رسیدن به بازیگری در دوران
پیشکسوتی(بازنشستگی):
در ابتدا باید از قبول چیزهائی که ندارید، و
پذیرفته اید، سرباز زنید.
چرا قبول می کنید که سلامتی ندارید؟
چرا قبول می کنید که عرفان ندارید؟
چرا قبول می کنید، آن خانه/خودرو/… را ندارید؟
چون قبول کردید، که آن چیز را ندارید، به آن دست
نخواهید یافت و خود را مستحق آن نمی دانید.
لکن اگر نداشتن ها را قبول نداشته و بجای آن
داشتن ها را باور داشتید، و باور داشته باشید که
سلامتی را دارید، هر چند که شاید در بعضی از
اعضاء، مسائلی وجود دارد، لکن هنوز سلامتی
هست. پس باورش داشته باشید و شروع به
تغییر شرایط به سود خود نمائید.
شما باید بتوانید از مغزتان که تنها وظیفه اش
سلامتی و نگهداری شما است، به خوبی استفاده
نمائید، زیرا که مغز شما کاملاً هوشمند است.
هر که بتواند آگاهی خود را بالاتر ببرد، به خوبی
می تواند از توانائی های خود بهینه تر استفاده نماید.
پس تا میتوانید نسبت به کسب مهارت استفاده از
تمام امکانات خود اقدام نموده و داشته هایتان را
بیشتر از نداشته هایتان قبول داشته باشید.
و برای رسیدن به هر هدفی، حتماً بهای آن را نیز
پرداخت نمائید.
بها، لزوماً وجه نقد، نیست، زمان، وقت، امکانات
و … را نیز بعنوان بهاء هر هدفی می توان در نظر گرفت.
اگر این مقاله برای شما مفید بود،
آن را به دیگر عزیزان خود نیز هدیه نمائید.
بازیگر یا تماشاگر بودن در زندگی و مخصوصاً در
دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) می تواند
تعیین کننده وضعیت زندگی شما در این دوران
می باشد.
در سمیناری که در خدمت یکی از اساتید به نام وطن
عزیزمان (استاد دکتر علیرضا سلیمی)بودیم،
ایشان به خوبی فرق بازیگری و تماشاگر بودن در
زندگی را بیان فرمودند.
من هم با کسب اجازه از محضر این استاد فرهیخته،
صلاح را بر آن دیدم که از آن در جهت، عزیزان
پیشکسوت(بازنشسته) استفاده لازم را بنمایم.
چرا در یک زمین مسابقه، 10 نفر بازی می کنند
و 100 هزار نفر تماشاگر وجود دارد؟
چرا یک برنامه تلویزیونی، 5 بازیگر دارد و
50 میلیون نفر تماشاگر؟
چرا اکثراً ما فقط دوست داریم، موفق ها را ببینم
و تشویق کنیم؟
ما در این مقاله بر آنیم که به مقوله بازیگری
و تماشاگری در زندگی و مخصوصاً در دوران
پیشکسوتی(بازنشستگی) نگاهی دیگر بیندازیم.
پس با ما همراه باشید.
پیشنهاد می شود، مقاله فرصت ها مثل ابر
سریع می گذرند را نیز مطالعه فرمائید.
تماشاگر بودن به چه معناست؟
تماشاگر در لغت نامه دهخدا به معنای نظاره گر
و بیننده معنی شده است.
تماشاگر کسی است که تنها نظاره گر، بقیه افراد
هستند که مشغول کار و تلاش و فعالیت هستند.
تماشا تنها تماشای فیلم نیست، تماشای بازی نیست،
تماشای تمام چیزهائی است که دَربِدَر به دنبالش
هستید(مثل سلامتی، عرفان، خانه های گرانقیمت،
ماشین های گرانقیمت و ….)
متأسفانه حدود 99% افراد هر جامعه، تماشاگر هستند.
بازیگر بودن به چه معناست؟
بازیگر در لغت نامه معین، به معنای 1 – هنرپیشه .
2 – بازیکن . 3 – مجازاً نیرنگ باز، فریب کار. آورده
شده است.
و به 1% افرادی اطلاق می گردد که خواستند
و به اهدافشان رسیدند
و از مسیر نیز لذت کافی برده، و بهای رسیدن
به خواسته را نیز پرداختند.
یک نکته اصلی این است که بازیگر بودن بسیار سخت است.
مقاله دنبال مروارید درون خود باشید را از
دست ندهید
چرا دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) بجای
تماشاگر بودن، باید بازیگر زندگی خود باشیم؟
در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) که عده ای،
عقیده دارند، شرایط برایشان کمی سخت تر و
متفاوت تر میگردد، گنجینه های نیروی انسانی
می بایست به جای اینکه تماشاگر باشند که ببینند
دیگران و بقول خودشان روزگار، چگونه ایام را برایشان
برنامه ریزی می نماید، خود باید دست به کار شده،
و آینده خود را بسازند.
در این راه باید مهارت آموخته و با تمرین، بجای اینکه
تنها تماشاگر، باشند، خود به یک بازیگر ماهر و قهار
تبدیل گردند که بقیه آرزوی دیدن بازی زندگی این
فرهیختگان را داشته باشند.
چطوری می توان در دوران پیشکسوتی
(بازنشستگی) بازیگر زندگی خود باشیم؟
همانگونه که می دانید، هر فردی با یک اثر انگشت
متفاوت به دنیا آمده که در کل دنیا، بی نظیر و
تک است. و باز هم بد نیست که بدانیم که هر
شخصی، استعداد خاصی نیز دارد، که آنهم در
کل دنیا بی نظیر است و مقرر است که هر کدام
از ما، آن استعداد را یافته و در آن استعداد، تک و
منحصر به فرد گردیم.
همانگونه که میدانید هر بازیگری با خصلتی معروف
و شناسائی می گردد:
هر بازیگر، با چیزی معروف می شود:
نیوتن با نگاه متفاوتش شناخته می شود
رونالدو با فوتبال شناخته می شود
حافظ با اشعارش شناخته می شود
شجریان با صدایش شناخته می شود
شما با چه چیزی شناخته می شوید؟
راه کارهای رسیدن به بازیگری در دوران
پیشکسوتی(بازنشستگی):
در ابتدا باید از قبول چیزهائی که ندارید، و
پذیرفته اید، سرباز زنید.
چرا قبول می کنید که سلامتی ندارید؟
چرا قبول می کنید که عرفان ندارید؟
چرا قبول می کنید، آن خانه/خودرو/… را ندارید؟
چون قبول کردید، که آن چیز را ندارید، به آن دست
نخواهید یافت و خود را مستحق آن نمی دانید.
لکن اگر نداشتن ها را قبول نداشته و بجای آن
داشتن ها را باور داشتید، و باور داشته باشید که
سلامتی را دارید، هر چند که شاید در بعضی از
اعضاء، مسائلی وجود دارد، لکن هنوز سلامتی
هست. پس باورش داشته باشید و شروع به
تغییر شرایط به سود خود نمائید.
شما باید بتوانید از مغزتان که تنها وظیفه اش
سلامتی و نگهداری شما است، به خوبی استفاده
نمائید، زیرا که مغز شما کاملاً هوشمند است.
هر که بتواند آگاهی خود را بالاتر ببرد، به خوبی
می تواند از توانائی های خود بهینه تر استفاده نماید.
پس تا میتوانید نسبت به کسب مهارت استفاده از
تمام امکانات خود اقدام نموده و داشته هایتان را
بیشتر از نداشته هایتان قبول داشته باشید.
و برای رسیدن به هر هدفی، حتماً بهای آن را نیز
پرداخت نمائید.
بها، لزوماً وجه نقد، نیست، زمان، وقت، امکانات
و … را نیز بعنوان بهاء هر هدفی می توان در نظر گرفت.
اگر این مقاله برای شما مفید بود،
آن را به دیگر عزیزان خود نیز هدیه نمائید.