برگی از یك دفتر خاطرات
وقتی می‌نشینم و به گذشته فكر می‌كنم، یادم می‌آید هر روز
باید صبح زود از خواب بلند می‌شدم و به سرِ كار می‌رفتم.
زمان‌هایی بود كه دلم می‌خواست در خانه بمانم و كارهایی را
كه دوست دارم انجام دهم. یكی از این كارها «نوشتن» بود.
دوست داشتم نیمروز در‌حالی كه یك فنجان چای تازه دم سر
می‌كشم، خاطراتم را بنویسم و روی كاغذ با خودم درد دل كنم.
به داستان‌نویسی هم علاقه داشتم. وقتی جوان‌تر بودم،
داستان كوتاهی درباره ی دو زن همسایه نوشتم.
اما معمولاً فرصت زیادی برای این جور كارها نداشتم. چون وقتی
از سرِ كار برمی‌گشتم، باید سرِ راه خرید می‌كردم، و تند و تند
ظرف‌های تلنبار شده در آشپزخانه را می‌شستم و برای شام و
ناهار فردا غذا درست می‌كردم. شبها هم همین كه به
رختخواب می‌رفتم، از خستگی خوابم می‌برد و فردا دوباره این
چرخه تكرار می‌شد. من و همسرم هر دو سخت كار می‌كردیم
تا بتوانیم مخارج زندگی خانواده ی شش نفره‌مان را تأمین كنیم.
آن روزها گذشت و حالا ده سالی می‌شود كه من بازنشسته
شده ام. 5 نوه دارم و بیشتر وقتم را تنها در خانه می‌گذرانم.
همسرم دو سال پیش فوت كرد.
حالا روزها و شبها به اندازه‌ی كافی وقت دارم. برای انجام
كارهایی كه دوست داشتم و هیچ وقت فرصتش را نداشتم:
پرورش گل و گیاه در بالكن آپارتمانم، مطالعه ی كتاب، رفتن به
پارك، و البته نوشتن. بیشتر خاطراتم را می‌نویسم.
وقتی خاطرات خوش گذشته را می‌نویسم، انگار دوباره آنها را
تجربه می‌كنم. دلشاد می‌شوم و حسابی از این یادآوری روحیه
و انرژی می‌گیرم. البته اوضاع همیشه اینطور نیست. بالاخره ما
خاطرات تلخ و بدی هم داریم! آنها را كوتاه‌تر می‌نویسم. گاهی
غمگین می‌شوم و در حال نوشتن آنها چند قطره اشك می‌ریزم.
همین دیروز بود كه پای نوشتن، گریه‌ام گرفت و چند صفحه از
دفترم خیس شد. مجبور شدم بگذارم جلوی پنكه تا خشك
شود! اما بعدش حسابی سبك شده بودم.
وقتی می‌نشینم و می‌نویسم، آرامش زیادی پیدا می‌كنم. كمتر
احساس تنهایی می‌كنم و دیگر زمان برایم كُند نمی‌گذرد. بارها
برای اینكه سواد خواندن و نوشتن دارم، خُدا را شُكر كرده‌ام.
چون خواندن و نوشتن بهترین سرگرمی و مونس اوقات من
است.
***
آنچه خواندید، نوشته‌های خانم الف. سین. یك بانوی 60 ساله
ی بازنشسته است. او به تازگی تصمیم گرفته به كمك نوه‌اش
یك وبلاگ راه بیاندازد و نوشته‌هایش را در اینترنت منتشر كند.
شما هم می‌توانید خاطرات خود را بنویسید. بله كافی است
قلم و كاغذ بردارید. یك سررسید یا دفتر زیبا با جلد محكم تهیه
كنید و از همین امروز شروع كنید.
شاید روزهای اول، دستتان برای نوشتن خیلی روان نباشد. اما
همین كه چند روز بنویسید، با این كار حسابی خو می‌گیرید و
دوست ندارید از آن جدا شوید. پیشنهاد می‌كنم حتماً امتحان
كنید و از این كار لذت ببرید.
1.پیشنهاد اولم قلم و كاغذ است. چون معمولاً در دسترس
است و نوشتن روی كاغذ به بیشتر افراد حسّ خوبی را منتقل
می‌كند. همچنین نوشتن با خطّ خوش و با نوشت‌افزارهایی
چون قلم خودنویس یا روان‌نویس ذوق هنری نویسنده را افزایش
می‌دهد و بسیار لذّت‌بخش است.
2.ممكن است برخی از شما با كامپیوتر، لپ‌تاپ، تبلت یا
موبایل هم كار كنید. فایده‌ی نوشتن با ابزار جدید این است كه
شما می‌توانید نوشته‌هایتان را ذخیره و ویرایش كنید، آنها را
انتقال دهید، در اینترنت منتشر كنید و اصطلاحاً با خوانندگان
دیگر به اشتراك بگذارید.
نكته مهم. بهتر است از كامپیوتر یا لپ تاپ استفاده كنید. چون
ابعاد آنها برای كار مناسب‌تر از موبایل یا تبلت است و هنگام كار
با آنها گردن، ستون‌مهره‌ها و عضلات كمتر خسته می‌شود.
همچنین از نظر دیداری صفحه ی نمایشگر آنها بزرگتر است و
چشم آزار نمی‌بیند.
مطمئن باشید شما در مقام «یك بازنشسته‌ی با تجربه» كه گذر
ایّام را دیده و چشیده‌اید، حرف‌های زیادی برای گفتن و نوشتن
دارید. تجربیات بسیاری كه اگر نقل و بیان شوند، افراد زیادی
می‌توانند از آنها در زندگی خود استفاده كنند. پس، از دوران
بازنشستگی و اوقات فراغت پیش‌آمده كمال استفاده را بكنید.
كافی است دست به كار شوید و شروع به نوشتن كنید!
حرف‌هایی كه قرار است بنویسید، خودشان می‌آیند!
درس انشاء در مدرسه را یادتان هست؟ معلم موضوعی را
مشخص می‌كرد و می‌گفت درباره‌ی آن چند صفحه بنویسید.
حالا شما هم باید انشاء بنویسید. انشایی زیبا و خواندنی كه
البته در مقابل آن دیگر نمره، یا تشویق و تنبیهی در كار نیست!
پس از نوشتن، با نوشته‌ی خود چه كار كنیم؟
1.بخش‌هایی از نوشته‌ی خود را كه بیشتر دوست دارید،
انتخاب كنید و برای همسر یا فرزندانتان بخوانید.
2.با انتشار بخشی از نوشته‌های خود یا همه ی آن به صورت
جزوه یا كتاب، این امكان را فراهم كنید تا تعداد بیشتری از دوستان، خویشاوندان یا افراد دیگر آنها را بخوانند.
3.همچنین می‌توانید مانند خانم الف. سین. برای خودتان
وبلاگی راه بیاندازید و نوشته‌هایتان را در فضایی بزرگتر به نام
اینترنت منتشر كنید. اگر چنین تصمیمی دارید، حتماً با نوه‌هایتان
یا بر و بچه‌های خانواده مشورت كنید!
***
لطفاً نظرات خود را درباره‌ی این مقاله با ما در میان بگذارید.
همچنین اگر به مشاوره نیاز داشتید، سری به «سایت پرنویسا»
بزنید كه در زمینه‌ی «آموزش مهارت نوشتن» فعالیت می‌كند.
آدرس ما: www.Parnevisa.com
با تشکر از استاد پروین شیربیشه برای ارائه این مقاله زیبا
