بر اساس آمار بدست آمده در حال حاضر(1395)، حدود 3.5 میلیون
نفر از سیستم تأمین اجتماعی، بازنشسته شده اند، و با
احتساب بقیه نفرات عضو در صندوقهای بازنشستگی دیگر، این
تعداد به حدود 5 میلیون نفر می رسد. و مشخص است که
دولت و ادارات برای اینکه این نفرات به سن بازنشستگی
برسند، تا چه میزان بها پرداخته است و بدنبال آن، چه میزان
تلاش از طرف همین قشر با افتخار، در طی بهترین سالهای
عمر، صورت گرفته است تا کارها به نحو احسن اجرا گردد.
حال که بعد از سالها این نفرات به افتخار بازنشستگی نائل
شده اند، متأسفانه اجتماع، و ادارات مربوطه، آن احترام و
جایگاهی که باید به این قشر با عظمت داده شود، را فراموش
نموده است. در صورتی که در کشورهای دیگر، بازنشسته از
زمان بازنشسته شدن، علاوه بر مزایائی که به او تعلق میگیرد،
احترام ویژه ای نیز در بین مردم به آنها تخصیص داده میشود.
بدین شکل است که در زمانی که فرد به بازنشستگی نائل
میشود، جشن باشکوهی، به افتخار وی ترتیب داده میشود.
احترام به بازنشسته، یعنی اینکه احترام به کسی گذاشته
شود، که بهترین سالهای عمر خود را برای اجرای وظائف خود،
در طبق اخلاق گذاشته و به جامعه، دولت و محل کار، تقدیم
داشته است. حال تمام نفرات استفاده کننده از موهبتهای آماده
شده توسط این عزیزان، باید به شکل ویژه ای برای این پیش
قراولان خدمت احترام قائل باشند.
چرا باید به بازنشستگان احترام گذاشت
حتماً بارها برای شما که این متن را می خوانید نیز پیش آمده
است که از وقت و زندگی خود را برای افراد بخصوصی، زمانهائی
را اختصاص داده و کارهائی را برای آنان انجام داده اید، و البته
بعد از انجام این کار، حداقل اگر انتظار تشکر و قدردانی از طرف
مقابل نداشته باشید، دیگر انتظار برخورد بد و نامناسب را نیز
نخواهید داشت. درست است؟
دقیقاً به همین دلیل است که باید به کسانی که قبل از ما برای
ما کاشتند و ما در حال استفاده از ماحصل زحمات آنان هستیم،
احترام گذاشته و قدر این زحمات را بدانیم و اگر از آنها تقدیر و
تشکر به عمل نمی آوریم، حداقل به دیده اضافه در اجتماع نیز
به آنان ننگریم.
چندین سال پیش، سریالی را در تلویزیون در یکی از شبکه ها
پخش می نمود، که فکر میکنم، نام آن سریال، دزدان مادر بزرگ
بود، و جریان از این قرار بود که چند جوان با همدستی یکدیگر،
یک مادربزرگ را که به صورت تنها، در یک خانه ویلائی زندگی
میکرد، را ربودند و زمانی که این مادربزرگ متوجه شد که بجای
سوار شدن در ماشین های آژانس، سوار ماشین ربایندگان خود
شده است، در ابتدا ناراحت شده و غش نمود. اما بعد توانست
بر خود تسلط یابد، و بدون اینکه مشکلی برای این جوانان بوجود
آورد، در همان اویل سعی در کمک و یاری به آنان نمود، بطوری
که آنها را از بلایای مختلف، به سلامت گذراند.
و القصه اینکه این مادر بزرگ مهربان، علاوه بر اینکه توانست بر
قلبهای این جوانان رسوخ نموده و بجای آدمهای زمخت و
نامیمون، به آنان به دیده جوانان درد کشیده و مشکل دار، نگاه
نمود و توانست کم کم در زندگی تک تک آنها وارد شده و شروع
به حل مسائل آنها نمود. و آن جوانان نیز در نهایت زمانی که
دیدند بجای اینکه آن ها این مادر بزرگ را گروگان بگیرند، در اصل
این مادر بزرگ است که آنها را به گروگان گرفته است.
شاید، فوراً به نگارنده این ایراد را بگیرید که این ماجرا، واقعی
نیست، بله من هم قبول دارم، لکن این قصه اکثر بازنشستگان و
کسانی است که سالهای متمادی تجربه را به همراه خود دارند،
هر چند که تلویزیون در نشان دادن ارزشها و قدرتهای این مادر
بزرگ غلو نمود، لکن نگارنده بر این اعتقاد است که این مسائل،
نه تنها غلو نشده است، بلکه با مشاهدات انجام شده و شواهد
در دست، نیز همخوانی دارد، زیرا که در مصاحبه ای که با یک
مادر بزرگ یکصد ساله انجام دادم، متوجه این مورد شدم که
ایشان علاوه بر اینکه دادگاه حل اختلاف خانواده نیز می باشند،
خود به تنهائی یک دانشگاه سیار روانشناسی و تربیت می باشد.
پس به خوبی میتوان متوجه شد که اگر چند صد فیلم و سریال
در خصوص قهرمانهای دیگر ساخته می شود، و یکی در خصوص
ارزشهای درونی بازنشستگان و سالخوردگان تهیه می شود،
خالی از لطف نباشد که ادعا نمائیم این یکی، برابری میکند با
اکثریت قریب به اتفاق آن فیلم و سریال های دیگر، زیرا که در
این فیلم و سریال ها، نهاد درونی و تجربه های گرانمایه این
عزیزان را به رویت مردم می رساند.
این قدر دانستن، تنها اکتفا به اختصاص یک روز یا یک هفته
جهت این زحمتکشان و گنجهای فراموش شده نیروی انسانی
کفایت نمی کند، بلکه به نظر نگارنده که سعی در ایجاد نهضتی
جهت تکریم این فداکاران دارد، باید هر روز و هر لحظه این
احترام، در وجود تک تک مردم، نهادینه گردد، زیرا در جامعه ای
که به بزرگان و پیشکسوتان خود احترام گذاشته شود، آن جامعه
از هر خطر و گزندی مصون و در امان خواهد ماند.
محبوبیت تنها اختصاص به قهرمانان و کسانی دارد که بهترین
لحظات عمر خود را برای اعتلای وطن و انجام وظائف خود، صرف
نموده است. و محبوبیت بازنشستگان چیزی نیست جز،
تجربیاتی که در خلال کار و تلاش صادقانه و بدور از هر گونه
مشکل انجام شده است. لذا این محبوبیت بازنشستگان گرامی
را باید پاس داشت و به آن احترام گذاشت. باشد که این
محبوبیت و احترام در تک تک سلولهای جامعه، رسوخ نموده و
ارزش و جایگاه این والا مقامان، شناخته و احترام گذاشته شود.
به امید روزی که احترام به بازنشستگان و سالمندان، در جامعه
ما نهادینه گردد.
