در هنگامی که فرد به درجه بازنشستگی میرسد، تعدادی از
نفرات، بازنشستگی را با استراحت مطلق اشتباه گرفته و خود
را کاملاً در خانه زندانی و شروع به استراحت کامل و بی حد و
حساب می نمایند و با توجه به اینکه، همچون یارانه، مقرر است
دیگر ماهانه، یک مقدار پول ماهانه، بصورت مداوم به دستشان
برسد، دیگر هیچ نیازی به کارکردن نمی بینند.
این یکی از بزرگترین مسائلی است که تعدادی از بازنشستگان
گرامی، با آن مواجه هستند، اما در این مورد نیز، هزینه های
ناپیدای دیگر وجود دارد، که متأسفانه تا کنون به حساب نیامده
است، وآن هزینه، هزینه استهلاک می باشد، هزینه استهلاک
که در موقع کار کردن، به وسائل و تجهیزات تعلق می گیرد، در
انسان کاملاً بر عکس میباشد و در صورت عدم کارکرد از هر یک
از اعضاء و جوارح، این هزینه به صورت تصاعدی بالا رفته و در
درجات بالا، فعالیت کامل آن عضو را عملاً غیر ممکن می سازد.
پس عقل سلیم حکم می کند که بعد از دریافت بازنشستگی،
بتوانیم برای خود برنامه ریزی مناسب داشته باشیم وبتوانیم از
این موقعیت بدست آمده برای رسیدن به هدفهای جدید و بهینه،
استفاده لازم را بنمائیم.
هزینه های عدم فعال بودن در دوران بازنشستگی
همانگونه که در قسمت قبل اعلام شد، جهت فعال نبودن در
زمان بازنشستگی، باید هزینه هائی را پرداخت نمود که از آن
جمله می توان به عدم کارکرد بعضی از اعضاء و جوارح اشاره
نمود، مثلاً در صورت عدم استفاده از عقل و ذهن، بیماری آلزایمر
از اولین هزینه هائی است که باید دریافت نمود، و همچنین عدم
استفاده از عضلات بدن، نیز بیماریها و مسائل و مشکلات را به
سمت بدن، راهنمائی و هدایت می نماید.
در این خصوص می توان به یکی از اقوام اینجانب اشاره نمود که
متأسفانه به علت عدم استفاده از پای خود، بعد از جراحی، تا
آخر عمر نتوانست آن پا را صاف نماید و بصورت چهارزانو، تمام
باقیمانده عمر خود را سپری نمود و بچه های این بنده خدا،
مجبور بودند برای جابجائی ایشان، تنها در خانه، ایشان را بغل
کرده و جابجا نمایند.
مزایای فعال بودن در دوران بازنشستگی
حال که به هزینه های عدم فعال بودن، اشاره شد، لازم است
که مزایای فعال بودن در زمان بازنشستگی را نیز ذکر نمود. و آن
چیزی نیست غیر از سلامتی و شادابی، اگر به اطراف خود
نظری بیفکنید، نفرات بسیاری را خواهید دید که پس از
بازنشستگی، تنها تعویض مکان خدمت انجام داده، یا به دنبال
علائق خود رفته و خدمت جدید و یا کار جدیدی را شروع نموده
اند، یا اگر از نظر مالی، کاملاً مستقل هستند، نیز به کارهای
عام المنفعه، و خیریه پرداخته و علاوه بر اینکه نام خود را در
لیست خیرین و نیکوکاران زمان ثبت و ضبط نموده اند، سلامتی و
شادابی و نشاط را نیز برای خود به ارمغان آورده اند.
خوب در زمانی که سلامتی و شادابی در زندگی روی خود را
نشان دهد، مطمئناً مشکلات دیگر در آن زندگی جائی برای خود
نمائی نداشته و به ناچار، محل را تخلیه می نمایند و نمیتوانند
مانع خوش بودن آن بازنشسته را فراهم نماید.
مقایسه بازنشسته فعال با بازنشسته غیر فعال
مطمئناً شما نیز مانند نگاره، افراد مختلفی را در هر دو گروه
بازنشسته(فعال و غیر فعال) مشاهده نمودید، مثلاً بازنشسته
ای که در سنین 90 سالگی نیز همانند جوانان مشغول کار و
تلاش و فعالیت هستند و بازنشستگان 60 تا 70 ساله که
متأسفانه باید توسط نزدیکان خود، جابجا شده و تنها نظاره گر،
گذران عمر خود باشند.
شما واقعاً کدامیک را انتخاب می کنید، بازنشسته جوان 90
ساله یا بازنشسته پیر 60 ساله؟ این انتخاب خود شماست که
کدامیک از این دو عزیز را برای الگوبرداری خود انتخاب میکنید.
مسلم است حال که مشغول مطالعه این مقاله هستید، مطمئناً
بازنشسته پیر 60 ساله را به هیچ وجه انتخاب نخواهید نمود،
زیرا به دنبال شادی و نشاط در زندگی هستید که این سایت را
انتخاب نمودید، پس لطفاً از همین الان، یک ورق و یک خودکار به
دست گرفته و برنامه آینده خود را برای داشتن زندگی خوب و
سراسر سالم و شاداب و با نشاط، بنویسید. زیرا همانگونه که
می دانید، قدرتی که در نوشتن است، در مسائل دیگر یافت
نمی شود.
موارد قابل برنامه ریزی جهت فعال بودن در زمان بازنشستگی
در کتاب الهی پیر شی، و نیز مقالات متعدد نوشته شده توسط
اینجانب، بارها به مسائل مختلف جهت برنامه ریزی برای فعالیت
در دوران بازنشستگی، اشاراتی شده است. و در اینجا مجدداً
بعضی از مواردی که میتوان برای دوران بازنشستگی خود،
برنامه ریزی نمود، را مجدداً یادآوری می نمایم.
اولین مسئله ای که باید جهت فعال بودن، برای آن برنامه ریزی
انجام شود، ورزش می باشد، که اگر در ابتدای صبح نیز باشد،
بمراتب اثرگذاری آن بیشتر و بیشتر میگردد.
دومین مسئله ای که فعال بودن را با نشاط تر می نماید، بحث
درآمد است، باید در این دوران، به سراغ فعالیتهائی رفت که
افزایش درآمد ما را نیز در پی داشته باشد، زیرا که بحثهای
اقتصادی از بهترین انگیزاننده ترین مباحث است و می تواند،
همیشه انگیزه لازم را برای فعال بودن در دوران بازنشستگی به
ما بدهد.
سومین مسئله، بحث اشتغال است، چه بتوانیم با سرمایه
گذاری های مختلف، درآمد خود را افزایش دهیم و چه بخاطر
مسائل مختلف، نتوانیم، در هر صورت، باید خود را مقید نمائیم
که مبحث اشتغالی برای خود ایجاد نمائیم که بتواند اشتغال ما
را تضمین نماید.
البته لازم به ذکر می باشد که منظور ما، کار کردن از ابتدای
صبح تا نیمه شب نمی باشد، زیرا که با افزایش سن، بعضی
افراد(که نگارنده مخالف این افکار می باشد)، فکر می کنند که
توان خود را از دست داده اند، و دیگر توانائی کار کردن ندارند، در
صورتی که با مصاحبه ای که پیرمردی 110 ساله داشتم، ایشان
همچنان مشغول انجام فعالیتهای خود بود، و بدون نیاز به کمک
کسی، کارهای مربوط به زندگی خودش را انجام میداد. پس هر
گونه فکر کنی، بدن نیز در همان راستا با شما همگام خواهد
شد.
چگونه می توان این فعالیتها را هدفمند نمود.
یکی از اصول اولیه برنامه ریزی آن است که برای خود هدف
داشته باشیم، اگر در برنامه ریزی اولیه خود، اهداف خود را در
نظر داشته و آنها را نوشته باشیم، برنامه ریزی به مراتب می
تواند مسیر ما را در رسیدن به فعالیت هدفمند هموارتر نموده و
ما را خیلی سریعتر از آنچه که فکر می کنیم، به سلامتی و
شادابی و نشاط برساند.
پس از همین الان شروع به برنامه ریزی نموده و از نیمه دوم عمر
خود(بازنشستگی) بهترین استفاده را ببریم، زیرا که این نعمتی
است که خدا، به ما اعطا نموده است.