رابطه با خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

در زمانی که فرد پس از دریافت ابلاغ حکم بازنشستگی، بالاجبار

مجبور به خانه نشینی می گردد، این خانه نشینی برای اهالی خانه

و خانواده، همراه با مسائلی است.

بعضی از خوبان گنجینه نیروی انسانی، به خوبی می دانند که

در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) باید چگونه با دیگران ارتباط

برقرار نمود و همین داشتن ارتباط خوب با دیگران است که

زندگی شاد و با نشاطی را برای این عزیزان فراهم می نماید و

در هر کجا که وارد شوند، همگان از دیدن آنان خوشحال و

مسرور گشته و از آمدن آنان لبخند بر روی لبانشان جاری

می شود و این فرهیختگان، تا مدتها، هیچ مشکلی و مسأله ای

در خصوص ارتباطات با افراد خانواده و اجتماع ندارند.

اما از طرفی، بعضی دیگر از عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) پس

از فراغت از کار، به دلایل مختلف، نمی توانند این وضعیت را

برای خود حلاجی نموده و لاجرم این دوران را برای خود، دوران

خوبی در نظر نگرفته و احساس خوبی از این دوران برای خود

و زندگی خود ندارند.

و چون احساس این عزیزان در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

خیلی مناسب نمی باشد، پس اعصاب و روحیه مواجه شدن با

خانواده و اجتماع را ندارند و همین نداشتن اعصاب است، که

در برخورد با اطرافیان، به جای اینکه مراقب روابط خود باشند،

مرتب این رابطه ها را خراب تر می نمایند و هر روز خود را

از آرامش دورتر و افراد خانواده را از خودشان بیشتر آزار

می دهند.

پس چاره چیست؟

چگونه باید در این دوران علیرغم وجود مسائل، روابط خود

را با خانواده و اجتماع بهینه نمود؟

اگر روابط با خانواده بهینه نباشد، آیا می توان، انتظار زندگی

شاد و بانشاطی را در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

انتظار داشت؟

آیا اجتماع مسئول روابط بد ما با خانواده و اطرافیان می باشد؟

خود فرد، ارتباطی با از بین رفتن روابط بین خانواده و

اطرافیان دارد؟

اینها سئوالاتی است که می بایست در این خصوص به آنها

پاسخ داد.

ما در این مقاله بر آنیم که به مقوله روابط نظری بیفکنیم و

آن را به صورت جامع بررسی نمائیم.

این بررسی در حداقل 4 مقاله آینده خدمت شما عزیزان تقدیم

می گردد.

رابطه با خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) چیست؟

زمانی که بحث روابط را آغاز می نمائیم به اولین سطح ارتباطات،

یعنی ارتباط با خود می پردازیم.

در این سطح ما به درک سه مفهوم زیبا از خودمان می رسیم.

خود فهمی: تصویر یا درک فرد از خود

خود نگری: احساس فرد در باره خود

خود مطلوبی: آنچه که فرد باید باشد.

و در ابتدا باید بدانیم که رابطه با خود در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی) چگونه است؟

منظور از رابطه با خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)،

آن است که بدانیم که :

چگونه با خودمان در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) ارتباط

برقرار می کنیم؟

چه درکی از خودمان در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) داریم؟

چه احساسی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) از خودمان داریم؟

پاسخ به این سه سوال، کلیدهای اصلی برای رسیدن به رابطه با

خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) می باشد.

هر فرد باید این سه سئوال را از خود پرسیده و به آنها جواب

دهد.

اینکه در پاسخ به سئوال اول، باید ببینیم که آیا تمام مسائل و

مشکلات را از خودمان می بینیم و هیچ وقت تا کنون شده است

که به خاطر تلاش ها و موفقیت هائی که داشته ایم، از خودمان

تشکر و قدر دانی نمائیم و برای خود، جشن و سرور بر پا نمائیم؟

اینکه وقتی که جلوی آئینه چشم تو چشم با خود می شویم، چه

برخوردی با تصویر خود در آئینه داریم؟

آیا او را سرزنش می نمائیم و او را مستحق تمام سرزنش ها

و مصایب می دانیم، یا اینکه خود را صمیمانه دوست داشته و

ابتدا خود را بوس نموده و اگر هم به اشتباه، کاری انجام داده ایم،

سریعاً خود را بخشیده و با خود قول و قرار می گذاریم که خیلی

سریع، آن مسئله و اشتباه را روبراه نمائیم.

و در پاسخ به سئوال دوم باید بدانیم که درکی که از خودمان

مخصوصاٌ در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) داریم، به چه

صورت است؟

آیا خود را فردی بی عرضه که جرأت روبرو شدن با مشکلات

را ندارد، می دانیم. یا اینکه خود را شخصی وارسته و خلاق

و با هوش می انگاریم که می تواند مسائل و مشکلات را از سر

راه برداشته و مسیر و زندگی زیبائی را برای خود رقم بزند.

در پاسخ به سئوال سوم نیز باید ببینیم که احساسمان نسبت به

خودمان در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) چیست؟ چه احساسی

از خودمان داریم؟ آیا از خودمان بیزار هستیم و تحمل دیدار

خود را حتی در آئینه نداریم، یا اینکه واقعاً از وجود خود لذت

می بریم و از دیدن خودمان شاد و مسرور می شویم.

چرا رابطه با خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

مهم است؟

دانستن اینکه فرد پیشکسوت(بازنشسته) چه رابطه ای با خود

دارد، بسیار مهم و حیاتی است، زیرا فردی که نتواند با خود،

رابطه خوب و قابل قبولی برقرار نماید، مطمئناٌ نمی تواند با

افراد خانواده و اطرافیان خود، ارتباط خوب و مستحکمی

برقرار کند.

برای همین، در قدم اول، باید رابطه خودمان را با خودمان،

یعنی تنها کسی که در طول شبانه روز، حداقل 24 ساعت

با او هستیم، بهبود بخشیم.

چطور باید رابطه با خود را در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

تقویت نمود؟

تنها کافی است که بدانیم، فردی که در طول شبانه روز همیشه

با او هستیم، خودمان هستیم و اگر با خودمان رابطه امان عالی

شود، ارتباطات دیگر، نیز به سمت بهبودی سوق پیدا

خواهد نمود.

بعضی از افراد پیشکسوت(بازنشسته) را مشاهده می نمائید

که همیشه شاد و سرحال هستند و بعضی وقتها حتی به این

افراد، لقب از خود متشکر نیز می دهیم، اما در اصل، این

افراد، عزیزانی هستند که نسبت به خودشان، احترام خاص

و ویژه ای قائل هستند و با خود ارتباط خوبی برقرار می کنند.

اگر ما بتوانیم در درجه اول، مسئولیت کل زندگی خود را قبول

نموده و اشتباهات و خطاهای خود را سریعاً به دیده اغماض

نگاه نموده و از خطاهای خود بگذریم و با خود تعهد نمائیم که

در سریعترین زمان ممکن(نه به صورت آنی) مسائل بوجود آمده

را با درایت و هوش سرشار خود، مدیریت و بهبود بخشیم.

و همیشه خودمان را دوست بداریم و رابطه خوبی با خودمان

برقرار نمائیم.

حال چه تمرینی باید انجام دهیم؟

پیشنهاد نگارنده این است که همیشه این کلمات را با خود زمزمه

نموده و به آنها اعتقاد پیدا نمائید.

همیشه بگوئید، من بی نظیرم

من احساس بسیار عالی و فوق العاده دارم

من به خودم افتخار می کنم.

در صورتی که این مقاله برای شما مفید بود، آن را به

عزیزان خود هدیه نمائید.