روزه کلامی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

روزه کلامی، همانند روزه ماه مبارک رمضان است، همانگونه که

روزه در این ماه مبارک، بر ما واجب شده است و ما باید از اول

صبح تا اذان مغرب، از انجام اعمالی، از قبیل خوردن و آشامیدن

و کارهائی که روزه را باطل می نماید، خودداری نمائیم. ما نیز

باید از گفتن بعضی از کلمات، خودداری نمائیم.

داشتن روزه در ماه مبارک رمضان، بر اساس گفته هائی که در

جامعه رواج دارد، که بدانیم که فقرا چه می کشند و کمی از درد

آنها را بکشیم، به نظر نگارنده کمی خارج از ذهن است، زیرا که

آنها مثل ما سحرها، به اندازه چند وعده نمی خورند و زمان افطار

نیز چند وعده را به عنوان اینکه از صبح هیچ نخورده ایم، با هم

یکجا تناول نمی نمایند.

پس فلسفه آن چیست؟ شاید خیلی از مسائل فلسفه گرفتن روزه باشد،

اما از نظر نگارنده، یکی از بزرگترین مقصودهای این روزه،

بالابردن اعتماد به نفس و عزت نفس ماست. زیرا که در زمانی

که چیزی در دسترس ما باشد و از خوردن و آشامیدن و انجام

مسائل مبطل کننده روزه، خودداری نمائیم، کم کم، یاد می گیریم

که جلوی نفس سرکش خود را گرفته و فرمان بدن را به

عقل بسپریم.

چند روز پیش، فایل سخنرانی از یکی از استاتید به نام کشور

به نام استاد فرهنگ به دستم رسید که در آن، به مبحث روزه

کلامی اشاره داشتند و آن موقع به این فکر افتادم که اگر

عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) روزه کلامی بگیرند، تا چه

اندازه می تواند در سلامتی، شادی و نشاط آنها مثمر ثمر

باشد.

لذا در این مقاله با اجازه از استاد فرهنگ بزرگوار، قصد دارم

روزه کلامی را در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) مورد

بررسی قرار دهم.

پس با ما همراه باشید.

پیشنهاد می شود، مقاله ارتباط با خود را نیز مطالعه فرمائید.     

روزه کلامی چیست؟

يکي از عبادات مهم اسلامي، بلکه کليه اديان الهي روزه است

روزه آن است که انسان براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان

صبح تا مغرب از چيزهائي که روزه را باطل مي‌کند

خودداري نمايد.

روزه کلامی آن است که انسان برای بالابردن اعتماد به نفس و

نیز رسیدن به سلامتی، شادی و نشاط در دوران پیشکسوتی

(بازنشستگی) از بکاربردن کلمات منفی مخصوصاً نمی توانم،

نمی شود، نمی گذارند، در گفتگوهای روزانه خود حذر نمائیم.

 پیشنهاد می شود، مقاله ارتباط با خدا را نیز مطالعه فرمائید.                           

چرا روزه کلامی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) از

اهمیت خاصی برخوردار است؟

      

در زمانی که شما یکی از کلمات منفی که در بالا ذکر شد را به

کار ببرید، اتوماتیک، مغز به اعصاب و اعضاء دستور می دهد

که این بدن نمی تواند، یا نمی گذارند، یا نمی شود که کاری انجام

گردد و مشخص است که با گرفتن چنین دستوری دیگر هیچ

تغییری در زندگی رخ نخواهد داد.

تغییراتی که ما به دنبال آن هستیم از قبیل سلامتی، شادی، نشاط،

درآمد و ….

حال اگر تغییراتی انجام نگردد، ما بر خلاف آن، به سمت

سرازیری هدایت شده و از آن زمان به بعد، دیگر باید منتظر

رسیدن زمان رفتن باشیم.

اما به راستی ما نباید تغییری در زندگی مخصوصاً در دوران

پیشکسوتی(بازنشستگی) داشته باشیم؟

آیا ما نباید به سلامتی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) که

شدیداً به آن نیازمندیم، برسیم؟

       

آیا ما نباید شادی و نشاط را در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

تجربه نمائیم؟

         

آیا ما فقط باید روزهای گذشته عمر خود را شمرده و از لذت بردن

از روزهای باقیمانده محروم بمانیم؟

مسلم است که جواب سوالات بالا همگی منفی است، زیرا ما تا

زمانی که نفس داریم، باید سالم، شاد، با نشاط و مفرح باشیم.

 پیشنهاد می شود، مقاله ارتباط با محیط را نیز مطالعه فرمائید.            

چطوری باید روزه کلامی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)

داشته باشیم؟

همانگونه که در بند قبل ذکر شد، مثل روزه ماه مبارک رمضان

که ما باید دهان، چشم، گوش، حواس خود را به روی چیزهائی

تا اذان مغرب ببندیم، در اینجا نیز ما باید در گفتار خود مراقب

باشیم که از گفتن کلماتی مانند نمی توانم، نمی شود، نمی گذارند.

خودداری نمائیم.

آیا براستی ما نمی توانیم؟

در اینجا خالی از لطف نیست که داستانی که استاد فرهنگ

در همایش خود تعریف نمودند، از قول خود ایشان نقل کنم.

ایشان فرمودند: دوستی داشتم که در خصوص اعتماد به نفس و

اینکه چگونه می توانیم اعتماد به نفس داشته باشیم، فعالیت

می نمود. یکی از دوستانش با او تماس گرفت و گفت، پسرم

به همراه خانواده اش که در خارج از ایران زندگی می کنند به

خانه ما آمده اند. نوه من، 4/5 سالش است و دقیقاً همان چیزی

است که شما می خواهید.

این دوست گفت که فوراً به خانه دوستم رفتم تا نوه ایشان را ببینم

وقتی به آنجا رسیدم، نوه دوستم در روی زمین مشغول بازی بود،

و عروسکی روی کمد بود. من رو به نوه کردم و گفتم، تو که

نمی توانی آن عروسک را به دست بیاوری.

نوه رو کرد و گفت، متأسفم که نمی فهمی!!!. و نگاه معنی داری

کرد. و سپس رو به پدرش کرد و از او خواست که او را بغل نماید

و با پدرش به نزدیک کمد آمده و خودش عروسک را از بالای

کمد برداشت.

     

و نوه دوباره رو کرد و گفت، دیدی تو نمی فهمی!!!

           

این داستان چیزی است که ما مرتباً در زندگی هایمان با آن

مواجه هستیم، در زمانی که نخواهیم کاری را انجام دهیم، دنبال

توجیه می گردیم، در صورتی این نوه، تنها به دنبال انجام کار

بود نه به دنبال ارائه توجیه.

به قول استاد فرهنگ، تا زمانی که ما بچه هایمان که روی زمین

می افتند، ما به جای اینکه به بچه هایمان بگوئیم که جلوی پایشان

را نگاه کنند تا زمین نیفتند، زمین و فرش را می زنیم!!!! که مقصر

را زمین و فرش اعلام نمائیم. شاید کمی سخت باشد.

اما در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) دیگر نمی توان تمام

تقصیرات را به گردن دیگری انداخت، زیرا که یک عمر از

ما گذشته و خود تجربیات فراوانی را با خود داریم. پس ما قادر

هستیم هر کاری را که می خواهیم انجام دهیم.

تنها باید بخواهیم تا بشود.

تنها باید بخواهیم تا ببینیم که دیگر کسی نیست که جلوی

انجام کار را بگیرد.

پیشنهاد می شود، مقاله ارتباط با دیگران را نیز مطالعه فرمائید.       

روزه کلامی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) چه مزایائی

دارد؟

      

اگر ما بتوانیم روزه کلامی بگیریم و مراقبت نمائیم. تغییرات

کوچک، که بر اساس کتاب اثر مرکب دارن هاردی، می تواند

به نتایج بزرگی منجر گردد در زندگی ما خودنمائی می کند.

        

تغییراتی از قبیل رسیدن به سلامتی ، به دلیل انجام ورزش و

پیگیری امور تغذیه ای

شادابی و نشاط، به خاطر استفاده خوب و کافی از محیط و

اطرافیان و ارتباط با دیگران

اقتصاد خوب، به دلیل اینکه بسیاری از کارهائی که تا کنون

می خواستیم انجام دهیم، به دلیل گفتن همین کلمات، سد راه

ما شده بودند.

     

و ….

کافی است که مثل روزه ماه مبارک رمضان، این روزه را نیز

حداقل دو هفته بگیرید و نتایج آن را ببینید.

         

و امیدوارم نتایج بدست آمده را با ما به اشتراک بگذارید.

اگر این مقاله برای شما مفید بود،

 آن را به دیگر عزیزان خود نیز هدیه نمائید.