تجمع مقابل مجلس شورای اسلامی نیز انجام شد.
امروز هم مثل سنوات، عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) با هماهنگی
قبلی جلوی مجلس شورای اسلامی تجمع نموده و درخواست احقاق
حقوق خود را نمودند.
اینکه تا چه حد این عمل صحیح است، خیلی به این مقاله و نگارنده
مربوط نمی شود، لکن آن چیزی که مرا مجبور به نوشتن این مقاله
نمود، این بود که چرا ما عملکرد دیگران در مورد خودمان را به دقت
می نگریم، اما عملکرد خودمان در مورد خود را نادیده می انگاریم و
هیچ موقع تقاضای برگزاری تجمع و راهپیمائی بر علیه ندیدن خود
را ننموده ایم.
در این مقاله می خواهیم این موضوع را مورد بحث و بررسی قرار دهیم.
با ما همراه باشید.
پیشنهاد می شود مقاله ارتباط با خود را مطالعه فرمائید.
خود را ندیدن به چه معناست؟
خود را ندیدن یعنی اینکه دولت، صندوق، کانون، افراد، دیگران و …
همه را ببینید، اما عملکرد خودمان در خصوص خودمان را نایده بگیرم
و اینکه چطوری از خودمان دفاع کنیم و چطوری ارتباط درستی با
خودمان برقرار کنیم؟
زمانی که با انگشت دیگران را خطاب قرار می دهیم و آنها را عامل
تمام رفتارهای انجام شده با ما قلمداد می کنیم، غافل از این هستیم که
با سه انگشت دیگر، خودمان را هدف قرار میدهیم.
زیرا که اگر دیگران حداقل یک برابر در خصوص وضعیت معیشتی،
سلامتی و … ما مقصر هستند، سه برابر خودمان در خصوص موارد
فوق مسئول هستیم و می بایست در این باره تصمیمات اساسی و کاربردی
گرفته و به اجرا درآوریم.
چرا دیدن خود در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) بسیار مهم است؟
تا زمانی که قبول نکنیم که مسئول اتفاقات فعلی ما خودمان هستیم،
هیچ تغییری در وضعیت معیشتی، سلامتی، بیمه و درآمد ایجاد
نخواهد شد.
پس در درجه اول باید خودمان را بشناسیم و خود را ببینیم.
اگر بتوانیم خود را درست ببینیم و مهارت، تخصص، توانائی و عملکرد
خودمان را باور داشته و همچنان بدانیم تا خودمان قدم برنداریم، هیچ فرد
یا گروهی، نیز نمی توانند برای وضعیت زندگی ما کاری انجام دهند.
(هر چند که عزیزان برنامه هائی جهت تغییر وضعیت زندگی گنجینه های
نیروی انسانی دارند)
اگر بدانیم که کلیه اعضاء و جوارح ما برای یک سن سه رقمی ساخته
شده است و اگر هم در حال حاضر مشکل و مسئله ای در خصوص
سلامتی وجود دارد، ما می توانیم بوسیله تغذیه صحیح و انجام حرکات
ورزشی مناسب، مجدداً سلامتی و شادابی و نشاط خود را باز یابیم.
مقاله قدر داشته ها را بدانیم را از دست ندهید.
چطوری می توان خود را در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) دید؟
ابتدا باید باور کنیم خودمان مسئول زندگی خود هستیم و این خود ما هستیم
که باید تغییرات اساسی و جدی در زندگی خود ایجاد نمائیم.
پس از اینکه باور کردیم که مسئول زندگی خودمان هستیم، آنگاه با
توکل بر خدا و تهیه برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت، نسبت به اجرای
آن اقدام نمائیم.
ما بسیاری از مهارت هایمان را با آموختن ارتباط مؤثر می توانیم به
خوبی به دیگران و نسل بعدی، انتقال دهیم، به صورتی که آنها با طیب
خاطر به سخنان گنجینه های نیروی انسانی گوش فرا دهند و با دریافت
این مهارت ها بتوانند دنیا را برای خودشان و دیگران زیباتر نمایند.
و نیز می توان با ثبت تخصص ها و مهارت های دریافتی، بصورت
نوشته، فیلم و صوت آنها را جاودان نمود و به دیگران نیز انتقال داد.
اقدامک:
هم اکنون با قبول مسئولیت زندگی خود، تصمیم جدی برای تغییر آن گرفته
و در جهت اجرای آن قدمهای اساسی و پایدار بردارید.
اگر این مقاله برای شما مفید بود،
آن را به دیگر عزیزان خود نیز هدیه نمائید.