با یکی از عزیزان پیشکسوت که به گفتگو مشغول بودم، او اکثر
صحبتهایش در خصوص مسائل و مشکلات دوران پیشکسوتی
(بازنشستگی) بود و بیان می نمود که هنوز به این دوران
نرسیدی که ببینی که چقدر مسائل ریز و درست سر راهت قرار
میگیرد که دیگر حتی نمی توانی به خودت فکر کنی، چه برسد
به اینکه به فکر دیگران و گره گشائی از کار آنان و ورزش و
تفریح باشی.
شاید شما خواننده محترم نیز به مانند این عزیز، چنین افکاری
داشته باشید؟
آیا براستی هیچ چیزی در دوران پیشکسوتی (بازنشستگی) وجود
ندارد که بتوان برای آن شکرگزاری و سپاسگزاری نمود؟
آیا مسائل و مشکلات بوجود آمده در دوران پیشکسوتی
(بازنشستگی) اجازه فکر کردن به خودمان را نمی دهد؟
و هزاران سئوال دیگر، که در هنگام گفتگو با آن پیشکسوت
(بازنشسته) در ذهن من جای گرفته بود، و می خواستم که جواب
آنها را دریابم.
در این مقاله بر آنم که پاسخ این سوالات و شکرگزاری و
سپاسگزاری در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) را مورد بررسی
قرار دهیم.
سپاسگزاری چیست؟
سپاسگزاری در لغت، به معنای شکرگزاری؛ تشکر است.
و همچنین در آیه 7 سوره ابراهیم قرآن كريم مي‌فرمايد :
لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ
اگر شكرگزار باشيد نعمت را بر شما مي افزاييم و
اگر كفران كنيد عذاب من دردناك است .
از تقابل دو واژه‌ي «شكر» و «كفر» در اين آيه مي‌توان معناي
شكر را برداشت نمود. كفر به معني پوشاندن است و كافر كسي
است كه حقيقتي هويدا و واقعيتي آشكار را انكار مي‌كند .پس
معناي شكر – كه مقابل كفر است – عبارت خواهد بود از:
اظهار ، آشكار كردن و كتمان ننمودن . و شكر نعمت در واقع
همان اظهار نعمت است .
چرا باید در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) شکرگزار و
سپاسگزار باشیم؟
طی تحقیقاتی که بر روی کسانی که تحت عمل قلب قرارگرفته اند،
انجام گرفت، مشخص شد افرادی که سپاس گزاری را به عنوان
یک فریضه دینی انجام می دادند، تا حدود یک سال بعد از عمل
بسیار کمتر از دیگر افراد دچار درد و مشکلات ناشی از پیوند
شدند و احساس خیلی بهتری نیز داشتند.
همچنین در تحقیق دیگری که دردانشگاه کنتاکی آمریکا انجام شد،
مشخص شد که اکثر افراد هشتاد سال به بالا که از شادابی و
سرزندگی بسیار خوبی برخوردارند و ظاهر جوانتری نسبت به
همسالان خود دارند ،افرادی شکرگزار و سپاسگزار بوده اند.
این تحقیقات نشان داده است که تشکر کردن، شادی و عواطف
مثبتی که در پی آن احساس می شود، می تواند تا ۷ سال بر
طول عمر فرد بیفزاید
اما اگر بدانیم که افراد سپاسگزار بیش از سایرین شاد؛ سرزنده،
خوشبین و امیدوار هستند و از رضایت فردی بیشتری در زندگی
برخوردارند شاید کمتر به دلیل تراشی و توجیه سپاسگزاری ها
بپردازیم
همچنین در این تحقیقات مشخص شده است که سپاسگزاری در
تعدیل تأ ثیرات ناشی از هیجانات منفی مثل حس رنجش، کینه،
انتقام، حرص و طمع بسیار موثر است و با ایجاد پایداری و
مقاومت در موانع و مشکلات نقش حمایت کننده دارد، زیرا
عواطف مثبت را درشخص بالا می برد.
برای چه چیزهائی باید شکرگزار و سپاسگزار باشیم؟
براستی چیزی در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) وجود ندارد
که بابت آن بخواهیم سپاسگزار و شکرگزار باشیم؟
زمانی که به دور و بر خودمان بنگریم، و سری به آمار بزنیم،
خواهیم دید که خیلی چیزهائی که الان داریم و خودمان نمی بینیم،
مورد درخواست خیلی از افراد دیگر است.
ما در حال حاضر، مالک خیلی از دارائیهائی هستیم که تعداد بسیار
زیادی، فاقد آن دارائی هستند و درجهت کسب آن دارائی، حاضر
هستند که فعالیت های بسیار زیادی داشته باشند و مبالغ فراوانی
نیز هزینه نمایند.
از آن جمله می توان به حس بینائی اشاره داشت، که بسیاری از
عزیزانی که هم اکنون از نعمت بینائی برخوردار نیستند و
بی نهایت از عدم وجود بینائی رنج می برند، حاضر هستند که
مبالغ بالائی برای بدست آوردن آن هزینه نمایند.
حس شنوائی یکی دیگر از آن نعماتی است که ما داریم و چون
براحتی برای ما کار می کند، از آن بی بهره هستیم، که در بعضی
از گنجینه های نیروی انسانی، با ازدیاد سن، این حس، کم کم از
دست می رود و آنگاه به سمعک و دیگر تجهیزات برای شنیدن،
آن فعالیتی که در طول عمر، هیچگاه به آن فکر نمی کردند،
متوسل می گردند.
و هر یک از حس های شش گانه که داریم، نیز به همین شکل
می باشد و در خصوص هر یک می توان ساعتها مطلب نوشت
و گفت.
نعمت هائی که در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) فقط به دلیل
رسیدن به این دوران، وجود دارد که می توان برای آن سپاسگزار
و شکر گزار بود، از قرار ذیل می باشد:
- تجربه که به علت سالیان سال، کار و تلاش در ادارات و
- سازمان ها و محل های کار، کسب نمودیم و این تجربه را
- خیلی از افرادی که حتی با مدارج بالا تحصیل نموده اند،
- فاقد آن می باشند.
- تخصصی که به علت، گذراندن سالیان سال، کار در محل کار،
- بدست آوردید، و بسیاری از افراد حاضر هستند برای استفاده از
- این تخصص، بهای بالائی را بپردازند.
- خیلی از عزیزان در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی)، نوه هائی
- دارند که زندگی را برای آنان شاد و با نشاط می نماید و هیچ
- یک حاضر نیستند، این لذت را با چیزی عوض نمایند.
- دوستان خوبی که در دوران اشتغال، تمام امتحانات ممکن را
- از سر گذرانده و هم اکنون، می توان به آنها اعتماد داشت و
- لحظات خوب و با نشاطی را برای خود فراهم نمود.
- رسیدن به این سن، زیرا بسیارند، کسانی که هنوز به سن
- پیشکسوتی(بازنشستگی) نرسیده، چوب خطشان پر شده، و
- از دار دنیا، می روند.
و … خیلی از مسائل دیگر که اگر بخواهیم، می توانیم، باز هم
ساعتها بنویسیم، فقط کافی است که به خودمان و داشته هایمان
درست بنگریم.
چطوری باید در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی) شکرگزار
باشیم؟
در ابتدا لازم است که به داشته هایمان نگاه جدیدی داشته باشیم و
به آنها طوری که نگاه کنیم که شاید تا لحظات دیگر، آن را از
دست می دهید. چطوری از آن سپاسگزاری و شکرگزاری
می نمائید؟
سپس حال شکرگزاری را در خود بوجود بیاورید
و با خلوص نیت از خدای مهربان شکرگزاری نمائید.
بجای غصه بابت نداشته ها، بخاطر داشته ها، شکر گزار باشید
و بدانید، نداشته ها و داشته ها، در کنار هم زیباست.
سعی نمائید که بصورت احساسی به هر چیزی نگاه نموده و
موارد سپاسگزاری و شکر گزاری را در آن یافته و شروع
به سپاسگزاری نمائید.
یک دفتر شکر گزاری داشته باشید. هر روز پنج چیز جدیدی
که از آنها شکرگزار بودید را در دفتر یادداشت کنید. شاید در
ابتدا راحت باشد، اما رفته رفته می بینید که باید بیشتر به
اطراف دقت کنید.
اگر این مقاله برای شما مفید بود، آن را به دیگر عزیزان
نیز هدیه نمائید.