تا کنون شده که مشکلی برایمان بوجود بیاید و ندانیم که چطوری
میتوان آن مشکل را حل نمود، و ناخودآگاه، سریعاً ذهن به سمت این
می رود که من توانائی ندارم، من نمی توانم، نمی شود، نمی گذارند
و انواع و اقسام این بهانه ها؟؟؟؟
خالی از لطف نیست که گزارش بازدیدی که اینجانب به اتفاق، پرسنل
مجموعه گنجینه نیروی انسانی، از مؤسسه نیکوکاری رعد الغدیر داشتیم،
را مطالعه فرمائید.
پیشنهاد می شود مقاله روزه کلامی در دوران
پیشکسوتی(بازنشستگی) را مطالعه فرمائید
گزارش بازدید از مؤسسه نیکوکاری رعد الغدیر
قصه از آنجا آغاز شد که با هماهنگی با یکی از همکاران، بازدیدی
از مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد الغدیر داشتم. در آنجا با افرادی
مواجه شدم که فعل نتوانستن را به توانستن، فعل نخواستن را به
خواستن، فعل نمی گذارند، را به انجام می دهم تعبیر نمودند.
شاید شما نیز با افرادی آشنا شده باشید که جامعه آنها را به اشتباه،
افراد معلول، اما به قول خودشان، افراد توان یاب خطاب می نمایند،
و توانائی جسمی و حرکتی نداشته باشند، و شاید هم برای این افراد
دلتان سوخته و به درد آمده باشد.
اما لازم است به آگاهی شما برسانم، در مؤسسه نیکوکاری رعد الغدیر،
شاید افراد، کمی در توانائی جسمی و حرکتی خود، دچار نقص باشند،
اما ایمان و توکلی که به خدا و خودشان دارند، باعث شده است که تمام
موانع موجود بر سر راه را کنار زده و همچون یک فرد عادی، در زندگی
کار و تلاش نمایند و حتی بعضی از این عزیزان، از محل اشتغال خود،
منبع درآمدی برای خانواده خود می باشند.
این مقاله در پاسخ به تعدادی ازعزیزان پیشکسوت(بازنشسته) هست
که همیشه دم از ویژگی های خاص این دوران! و کم شدن توان جسمانی و
نبود امکانات و نشدن کارها حکایت دارند.
در مؤسسه مذکور، این عزیزان توان یاب با کوشش و تلاش خود ثابت
کردند که در صورتی که بخواهیم، هر کاری شدنی است.
پیشنهاد می شود، مقاله فعال بودن در دوران
پیشکسوتی(بازنشستگی) را مطالعه فرمائید.
مصاحبه های انجام شده با مسئولین مؤسسه نیکوکاری رعد الغدیر:
در مصاحبه ای که با آقای مهندس سلطانزاده، مدیر عامل مؤسسه
نیکوکاری رعد الغدیر برگزار شد، ایشان به تشریح موارد و موانعی که
بر سر راه داشتند پرداختند و اینکه در حال حاضر با آموزش بیش
از 25000 نفر از عزیزان توان یاب توانسته اند، برای حداقل تا کنون
700 تا 800 نفر از این عزیزان را که آمارشان در مؤسسه موجود
می باشد اشتغال ایجاد نمایند. البته تعدادی دیگر نیز وجود دارند که شاید
در منزل به خود اشتغالی مشغول می باشند که آمارشان در مؤسسه موجود
نمی باشد.
ایشان اعلام داشتند که چه مسائلی بر سر راه خود داشتند و به چه صورتی
توانسته اند این مسائل را یکی یکی حل نموده و به هدف خود که همان
توانمند سازی کلیه عزیزان توان یاب است، نزدیک گردند.
سپس سرکار خانم فراهانی مدیر روابط عمومی این مجموعه سراسر
تلاش و کوشش، که خود نیز از آموزش دیدگان این مرکز بودند، شروع
به معرفی کل مؤسسه و اقدامات انجام شده توسط این قشر نیکوکار نمودند.
هر چه بیشتر از معرفی این مؤسسه می گذشت، گروه بازدید کننده، با
تعجب بیشتر و تحسین بیشتری موارد را پیگیری می نمودند.
کافی است، خود نیز بازدیدی از این مؤسسه داشته باشید، تا بر تک تک
کلمات این مقاله، مهر تأئید بگذارید.
قدر داشته ها، و کارآفرینی و اشتغال:
آیا عزیزان پیشکوست(بازنشسته) هم می توانند برای خود کارآفرینی و
اشتغال ایجاد نمایند؟
این سئوالی است که تعدادی از عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) بارها و
بارها، از نگارنده پرسیدند، و می گفتند که شما کار ایجاد نمائید و آنگاه،
ما مثل سابق بر سر آن کار رفته و باقی عمر خود را نیز در آنجا به فعالیت
می پردازیم.
وقتی که این بزرگواران توان یاب، با داشتن نواقصی در بدن خود، و با
تلاش و کوشش و توکل و امید به خدا و اتکا به نیروی خود، توانسته اند
راههای دشوار و ناهموار ترقی و پیشرفت را طی نمایند، چرا عزیزان
پیشکسوت(بازنشسته) که هر کدام حداقل تجربه ای 30 ساله در خدمت
به میهن و کشور خود در کارنامه خود دارند، نتوانند از پتانسیل های
موجود در بدنه خود و دیگر همراهان و همکاران خود استفاده نمایند.
– آموزش در دوران پیشکسوتی(بازنشستگی):
چیزی که برای من خیلی باعث تعجب و حیرت گردید، این بود که اکثر
عزیزانی که در آنجا مشغول تدریس بودند و همچنین افراد شاغل در این
مؤسسه، اکثراً از خود عزیزان توان یاب بودند که پس از آموزش های
لازم، خود مسئول تدریس و گرداندن این مؤسسه شده بودند. و چه خوب
نیز این وظیفه را انجام می دادند، چون خود نیز از موانع و مسائل و
مشکلات سر راه، به خوبی آگاه بودند.
در همانجا، به این فکر بودم، اگر این عزیزانی که چنین با شور و شوق،
توانسته بودند موانع بسیار مشکل و سخت را از سر راه بردارند و این
مسیر ناهموار را هم برای خود و هم برای دیگر هموطنان مشابه نیز
هموار سازند، چرا گنجینه های نیروی انسانی که خود دارای تخصص های
فراوان در طول خدمت خود بوده اند، نتوانند، به کمک هم کاران و
همسالان خود رفته و این مسیر را برای خود و دیگر عزیزان
پیشکسوت(بازنشسته) هموار نمایند؟
آیا براستی امکان آموزش عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) به دیگر
عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) وجود ندارد؟
مسلم است که جواب مثبت است، فقط باید یک همت و یک نهضت عمومی
آغاز گردد و عزیزانی شروع به شکستن مرزهای نتوانستن و نخواستن
در این قشر بسیار محبوب و عزیز گردند. همانگونه که مؤسسه نیکوکاری
رعد الغدیر، خواسته و توانسته است، با دست خالی، اهداف بزرگی را نشانه
رفته و اکثر آنها را به ثمر رسانده است.
– اشتغال:
مؤسسه نیکوکاری رعد الغدیر که توانسته است تا کنون بیش
از 25000 هزار توان بخش را از سال 80 و با حداقل امکانات
آموزش دهد، توانسته است در بخش اشتغال کارهای بسیار انجام دهد
و هم اکنون حداقل 700 نفر تحت نظر این مؤسسه مشغول به کار
می باشند که در کارهای تولیدی، خیاطی، خطاطی، منبت کاری، نقاشی
و مرکز پیام و .. فعالیت می نمایند.
این باعث افتخار است که چنین انسانهای خیری، جهت کمک به دیگران و
هم نوعان خود، کمر همت را بسته و علاوه بر اشتغال این عزیزان، نیز
درخواست همکاری و ارائه خدمات به دیگر افراد جامعه را نمودند، زیرا
بر اساس آمارهای موجود، از هر 10 خانواده، یک خانواده از افراد
توان یاب در خانواده خود نگهداری می نمایند و این مؤسسه درخواست
ارائه خدمات به این افراد را نیز داشتند.
عزیزان پیشکسوت(بازنشسته) نیز می توانند با تکمیل فرمهای مربوطه در
همین سایت، و ارائه علائق، سلائق و مهارت های خود، نسبت به کمک به
خود و دیگر همکاران و گنجینه های نیروی انسانی اقدام شایسته مبذول دارند.
حال باید چکار انجام داد؟
زمانی که عزیزان مؤسسه نیکوکاری رعد الغدیر با حداقل امکانات در
سال 80 با دو اطاق شروع به کار نمود و هم اکنون بعنوان یک مؤسسه
مردم نهاد پروانه فعالیت دارد، و در بعضی از شهرها نیز مراکزی مشابه
ایجاد نموده و توانسته اند این موارد را در شهرهای مختلف نیز توسعه
دهند. توانسته اند، دیگر عزیزان نیز که مشکلات جسمی و حرکتی
کمتری دارند نیز می توانند.
حال که این مؤسسه پرتلاش و فداکار توانسته است، کانونها و
صندوق های بازنشستگی نیز می توانند این مسیر را طی نمایند، زیرا
این عزیزان محدودیت های حرکتی جسمی داشتند و توانستند این
محدودیت ها را رفع نمایند، اما اکثر عزیزان پیشکسوت(بازنشسته)
محدودیت های ذهنی برای خودشان متصور می باشند نه محدودیت های
حرکتی، زیرا با انجام ندادن حرکت، آن حرکت برایمان دشوار می شود،
تا زمانی که نخواهیم این محدودیت های ذهنی را از پیش روی خود
برداریم، نخواهیم توانست محدودیت های جسمی خود را رفع نمائیم.
پس امید است، با یک نهضت خواستن و توانستن در قشر محبوب
پیشکسوت(بازنشسته)، یک حرکت بزرگ و یک موج بسیار عظیم
ایجاد نمود و دست در دست یکدیگر، توان و نیروی بازرفته را بازیابیم.
اگر این مقاله برای شما مفید بود پیشنهاد می شود،
آن را به عزیزان خود هدیه نمائید.